دولت دکتر روحانی که میراث دار یک دوره ممتد مدیریتی نابسامان و پرهزینه است علاوه برآن که باید درحوزه های مختلف اقتصادی وفرهنگی واجتماعی وسیاست خارجی کارهای مهم را انجام دهد
وبر مشکلات برجای مانده از دولت قبل فایق آید با دو چالش مهم سیاسی نیز درداخل مواجه است که درچالش نخست با مخالفان دولت روبرواست که کوههای معضلات سابق نمی دیدندو از کاههای موجود کوه می سازنند ومترصد کوچکترین بهانه هستند تاعلیه دولت جنگ روانی بپاکنند
ودر چالش دوم با طرفدارانی روبروست که خواسته هایی فراتر از قدرت ویا غیر متناسب باوضعیت فعلی از او دارند وبا آن که این دوطیف ازنظر فکری درمقابل هم هستند ویکی موافق ودیگری مخالف دولت است
اما یک نقطه اشتراک دارند وآن این که هردو به نوعی دولت را به اقدامات رادیکال وتند وتنش زا و غیر مدبرانه سوق می دهند ودولت دکتر روحانی وشخص ایشان باید مراقب باشد که در تله هیچکدام از این دو گروه تندرو نیفتد
امروز شاهد یم که مخالفان دو آتشه که دردوره قبل برای دولت و رییس جمهور قداست خاص قائل بودند وبر هر عیب ونقصی هزار توجیه وپوشش درست می کردند حال هزار جهد می کنند وبه هر رطب ویابسی متوسل می شوند تا اقتدار دولت را بشکنند
ومی کوشند تا دولت را در تقابل با انقلاب نشان دهند البته ادعایی که بیشتر از جانب کسانی طرح می شود که کمترین سابقه رادر انقلاب ومواقع خطر دارتد دربرخورد با این گروه دولت نباید حتی با پاسخ گویی به حرفهای آنها هم وقت خودرا هدر دهد وهم وجهه وشهرت کاذب برای آنها ایجاد کند
همچنین در برخورد با گروه دوم نیز نباید تحت تاثیر برخی مطالبی که گاه با نیات مشکوک ودرگیر کردن دولت با سایر بخش های نظام صورت می گیرد قرار گیرد بلکه روی دولت همواره با توده مردم وفطر ت وخواست عمومی باید باشد
وبه تعبیر حضرت امیر درفرمان به مالک اشتر (دررضایت عموم باید کوشید نه برخی خواص ) خواصی که مردم نیز از نیات واعمال آنها کم وبیش آگاه هستند و وقعی به آن گفته ها نمی دهند والبته یک توفیق مهمی هم که دولت تابه حال از آن برخوردار بوده حمایت رهبر انقلاب در زمینه های مختلف ازاو ست
بنابراین رضایت مردم وتایید رهبری تکیه گاه دولت باید باشد و نه درگیر کردن خود با گفته ها ی دو گروه یاد شده که یکی به اسم موافق خواسته یا ناخواسته دولت رادر مقابل بخش های دیگر نظام قرار می دهد
ودیگری دولت را درگیر حواشی وباز ماندن از کارهای اصلی وحل مشکلات مردم می سازد